Nieuwe ligplaats
Antares is op Goede Vrijdag 2024 weer te water gelaten. Zaterdag 30 maart – tussenstop in Ketelhaven – en zondag 31 maart is ze naar Medemblik gevaren naar haar nieuwe thuishaven.
Antares projecten
Naast de refit te lezen in het artikel “Het bloed kruipt ….” hieronder, is Antares tussen 2020 en 2022 ook flink onder handen genomen. Deze projecten zijn terug te lezen op het Zeilersforum:
Even nieuwe antifouling aanbrengen
hieronder het eindresultaat, in 2024 afgemaakt door nieuwe eigenaar
Hieronder volgt een interessant kijkje in de historie van Antares, eerder gepubliceerd in het clubblad Langszij van WV Flevo :
Het bloed kruipt ….
Beste Flevovrienden,
De trouwe lezer van Langszij zal hebben gelezen, dat ik tegenwoordig rond en op het Sneekermeer zeil met mijn Randmeer. Met de cabinsloep maak ik soms aardige tochtjes.
Nu zijn wij uiteraard niet altijd in Sneek en op een gegeven moment zegt Sietske: wat ga je nu deze winter doen? Voorheen had ik altijd wel wat te doen aan de Donna en de vorige winter heb ik de sloep flink opgeknapt.
Oh, zeg ik zo langs mijn neus weg: er ligt nog een mooi project bij Flevo. Een oude Aldebaran die erg is verwaarloosd. Dan moet je die kopen, zegt Sietske. Ik viel bijna van mijn stoel. Ze heeft niets met boten. Ik zoek nog steeds naar de verborgen agenda. Of zou het zijn, omdat onze vroegere buurman, de reeds lang geleden overleden ex-Flevolid heer Barends altijd zei: mannetjes moeten wat te doen hebben anders worden ze ondeugend.
Bijkomend argument, misschien wel het belangrijkst: Als we thuis zijn heb ik niets te varen. Met een extra boot in de buurt is het voor mij aangenamer.
De onderhandelingen werden opgestart. Mijn eerste bod was: € 0,00. Je mag blij zijn als je de boot kwijt bent, want niemand koopt zoiets. Het punt is nl, dat ik heb ingeschat 300 uren er aan te moeten werken en zo’n € 2000,- aan materialen (hout, bekleding etc). De inbouwmotor was ook een verassing. 300 uren is in werftermen minimaal € 15.000,-+ materialen en dan heb je een boot die in keurige staat nog geen € 10.000,- waard is, momenteel hooguit € 5.000. De boot is dus total loss.
Na wat loven en bieden heb ik de Aldebaran voor een schappelijk prijsje kunnen kopen. Er stonden maar 2 nullen achter het eerste cijfer.
De boot is door een emigrerend Flevolid aan WV Flevo geschonken. En een gegeven paard…..
Het is dus toch nog goed gekomen. Hij is verkocht.
Ik vraag nog aan Erry, of ik me nu reder mag noemen, met 3 boten.
Dat mag volgens Erry al met 2 boten.
Het project is voor de winter bedoeld, maar ik wil de boot dan in het water hebben. Dan hoef je niet steeds met hout en gereedschap de ladder op en neer. Deze zomer blijft het project op de kant en maak ik de buitenkant vaarklaar.
Het is echt een gigantische klus. De voetlijsten zijn over de volle lengte overdwars gebarsten, de gelcoat van de romp vertoont beschadigingen. Het dek en kajuitdak hebben forse beschadigingen in de gelcoat. Het polyester zelf is overal goed en stevig.
Alles wat kan lekken, lekt ook. Luiken, wantputtings, dekventilator, schroefasafdichting.
Zo heeft die boot in het water gelegen. Al het houtwerk is aangetast, schimmel en verkleuring.
De komende winter sloop ik de gehele binnenbetimmering eruit en vervang die voor nieuw.
De schotten zijn vast gelamineerd. Die laat ik staan, want ze zijn nog gaaf, maar het hout is door vocht ernstig verkleurd. Die ga ik dubbelen. Gewoon 4 of 6mm mahonie hechthout er tegenaan plakken. Schot weer als nieuw en nog sterker ook. De wanden zijn bekleed met kurk. Ook vies en bepaald niet mijn smaak. Ik heb inmiddels ervaring. Zowel de Donna als de cabinsloep heb ik opnieuw bekleed met Viva vinyl. Dus ook nu opnieuw bekleden.
Er zijn ook meevallers. De zeilen lijken nog vrij goed, staand want gaat ook. Lopend want is rot.
Grote verassing: de motor.
Een BMW 12 D van 10 pk. Een startsleutel was er niet. Een accu ook niet, dus starten kon sowieso niet. Accu gekocht, bij het startrelais even kortsluiten en de motor loopt meteen. Ongelooflijk.
Dieselolie die er al jaren in zit ten spijt. Omdat de startschakelaar met stekkers keurig past op de verlengkabels, wil ik de bestaande startschakelaar houden. Gewoon de palletjes uit het slot halen en je kunt met een schroevendraaier starten. Ik heb er een op sleutel gelijkend iets bijgemaakt. Je sluit toch altijd de stroom af en een slot op kajuit en luiken, dus onbevoegden kunnen niet starten.
Het laadlampje doet het niet. Vervangen helpt ook niet. Maar er komt wel 14,2V uit de alternator.
(een alternator is een wisselstroomdynamo)
Hoe kan dat? Het laadlampje moet eerst de magneet opwekken, anders laadt de alternator niet.
Niemand kan helpen, ook de professionals niet. Er is geen instructieboekje.
Internet biedt uitkomst. Ik heb me te pletter gelezen.
Blijkt de alternator een permanente magneet te hebben. Het laadlampje heeft daarin dus geen functie. Het kastje, dat het laadlampje aanstuurt is defect, maar dat is dus niet erg. Het lampje is alleen om te zien of er geladen wordt. Daarvoor heb ik wel volt- en ampèremeters.
Misschien wordt het voor u te technisch. Het is mijn vak ook niet, maar als je al 60 jaar met bootjes “rommelt” leer je het vanzelf. En ik vind het uiteraard ontzettend leuk om weer iets zelf op te lossen. Anders begin je niet aan zoiets.
Wanneer dit geplaatst wordt weet ik niet, maar het is nu begin augustus 2012.
De buitenkant is onder control. Voor de winter kan de boot in het water.
De naam wordt: “Antares” Het type is een Aldebaran en beide zijn sterren.
Antares en Aldebaran waren ook de paarden, waarmee Ben Hur in de film zijn slotrace won. Ze horen dus bij elkaar.
Ik weet nu al, dat de begroting fors wordt overschreden. Accu, schroefasafdichting, epoxy, plamuur, verf e.d. hakken er toch in. Hout en vinyl kon ik aardig begroten
De uren zijn wellicht goed begroot. Ik zit nu op 70 uren.
Volgend jaar zal ik u van de vorderingen kond doen.
Voorlopig ben ik weer even van de straat.
En wellicht vaar ik volgend jaar de najaarstocht Makkum-Makkum weer mee met de Toerzeilers.
Meindert de Jong
Vorig jaar schreef ik onder het hoofd “ het bloed kruipt….”mijn bevindingen met de zeer verwaarloosde Aldebaran.
Dit voorjaar zou ik u kond doen van de vorderingen.
In de zomer van 2012 heb ik de romp vaarklaar gemaakt. De reparatie van de gelcoat had als gevolg, dat er kleurverschillen kwamen. Dan maar de gehele romp overschilderen. Dat is, tegen alle adviezen in, naar mijn idee goed gelukt in de buitenlucht. Augustus kende prachtige dagen met weinig wind.
2x met 2 componentenlak van de IJssel gaven een fraai resultaat. Door de schijn-overnaads constructie heb je geen grote oppervlakken. Dat maakt het m.i gemakkelijker. Het overschilderen van de romp was niet meegenomen in de begroting. Weer € 150,- extra aan verf e.d.
Het onderwaterschip is van 4 lagen Primocon voorzien met 2 lagen antifouling. Uiteraard is de oude antifouling er eerst afgeschuurd. Dat is de meest vervelende klus, maar met goed gereedschap is het in 4 uren gelukt.
Op 5 oktober ging de Antares te water. Alle afsluiters, schroefaslager e.d. waterdicht. De motor start meteen en ik vaar voor het eerst in de Antares. Buiten de haven blijkt ruim 5 knoop een goede kruissnelheid en 6 knoop haalbaar met 10 pk . ( ik had de GPS even uit de sloep geleend). Maar wat blijkt: er druppelt water naar binnen langs de schroefaskoker. Meteen weer op de wal en zoeken naar de oorzaak. Blijkt de achterste flens zonder pakking slechts met één houtfret vast te zitten. Omdat het geheel was verpakt in polyester met glasmat, was dit niet vooraf te zien. Ik ontdekte het ook pas na verwijdering van de laag polyester rond de flens. Een en ander gerepareerd met epoxypasta en weer gemonteerd met Sikaflex als pakking en 2 10mm bouten. De schroefdraad heb ik in de epoxy getapt ( toch handig als de havenmeester privé een 10mm tap heeft) Op 11 oktober opnieuw te water. De Antares is nu echt waterdicht.
Omdat ik ook lid ben van WV Ermelo ( de Donna lag daar de laatste 3 jaar) en je in die jachthaven ook in de winter met de auto bij de boot kunt komen, is de Antares daar naar toe gevaren. Ik moet vaak het hout passen en weer naar huis om te zagen/schaven. Daarom is de boot ook deze winter in het water gebleven. Hoef je niet steeds de ladder op- en af.
Dan begint het timmerwerk. De platen hout zijn thuis afgeleverd, waar ik ze eerst een keer heb gelakt, dan blijft eventueel vuil niet hangen.
Voor sommigen zal het raar klinken, maar het timmerwerk was wel tijdrovend, maar toch de gemakkelijkste klus. Hoewel ik in mijn werkzame leven heel andere dingen heb gedaan, ben ik toch met hamer en zaag geboren. Mijn grootvader was aannemer en mijn vader is daar mee opgegroeid. Die herinner ik mij vooral van in zijn vrije tijd boten betimmeren.
Het meeste timmerwerk is vernieuwd. 3 platen mahonie multiplex van 12 mm en 2 platen van 6 mm zijn verwerkt. De hoofdschotten zijn gedubbeld, zoals men dat noemt. Gewoon een dunne plaat multiplex er tegenaan lijmen. Afwerken met mahonie profielen en het lijkt één geheel.
Het massieve mahoniehout heb ik als ruwe planken van 4 cm dik bij de Arnhemse Fijnhouthandel gekocht. Thuis heb ik naast het vele elektrische handgereedschap een cirkelzaag, lintzaag, bovenfrees en dankzij Enno een vlakbankje. Daarmee is het hout op maat gemaakt en zelfs tot 0,5 cm dikte gezaagd waar nodig. Mark Justus heeft de zaag even perfect geslepen. Het ging heel goed.
Ik heb zelfs een blokrooster voor in de kuip gemaakt. De profielen zelf gefreesd. In mahonie, zo werden de Aldebarans ooit afgeleverd. Voor € 90,– hout. Als ik kant en klare profielen van teak had gekocht, was ik 700 tot € 800,- kwijt geweest. Het geeft ook een kick, als je zoiets voor het eerst doet en het lukt.
Het bekleden met vinyl is inmiddels een ervaringsklus. (Donna en de cabinsloep) Het plafond doe ik altijd op houten panelen. Daar plak ik dan eerst het vinyl op en schroef de panelen er dan in op stroken hout, die met epoxypasta zijn bevestigd. De afwerking is ook fraai, door het vinyl om de randen van de panelen te plakken. Als je het vinyl rechtstreeks op het plafond wilt plakken, moet je het plafond insmeren met lijm en dat resulteert bij mij altijd in een enorme kleefboel overal waar het niet moet. Misschien dat het beter gaat als André Kuipers dat in het ISS doet, waar geen zwaartekracht is.
De Antares is bedoeld als speelobject dicht bij huis en om die low budget weer in goede staat te brengen. Maar ik kan het niet laten er weer een echte boot van te maken, dus: elektriciteitsvoorziening opnieuw aangelegd, met navigatielichten en alles wat erbij hoort, log en dieptemeter ingebouwd, rolinstallatie voor de fok, lazy jacks voor de solozeilende opa etc. U begrijpt dat het budget zwaar is overschreden.
Toen ik de begroting maakte, ging ik nog niet uit van opnieuw overschilderen en al die kleine dingen, die het varen en hebben van een boot veraangenamen, maar bij elkaar toch heel wat geld kosten. Hindert niet, ik vond en vind het leuk en heb er plezier in, dat een wrak weer tot volwaardige boot is geworden. Ik zal er met veel plezier in varen.
Meindert de Jong
